Ghana, eerste week

Lieve allemaal,

Omdat ik hier zoveel meemaak toch maar een verhaaltje van mijn belevenissen.

Ben nu een week in Ghana maar heb het gevoel alsof ik hier al jaren ben, zoveel is er in een week gebeurd.

Even in het kort mijn reis naar Tamale toe. Vanuit Accra ben ik met 5 andere vrijwilligers met de bus naar Tamale gekomen. De reis was super mooi, door dorpjes, steden, schooltjes en super mooie natuur. Behalve dat de weg af en toe extreem veel gaten bevatte, ging het verder prima! Daar aangekomen zijn we opgehaald en hebben we de eerste nacht doorgebracht op het kantoor van de organisatie om de volgende dag Tamale te gaan bekijken. Leuk verhaal was dat er in minuut 1 van mijn aankomst een rat over mijn voet heen liep, en wij allen dus wel even moesten slikken.

Gelukkig is de volgende morgen alles beter (ons nieuwe motto: in de morgen valt alles wel weer mee) en gingen we weer vol goede moed Tamale in! Het was allemaal wat, we wisten niet waar we moesten kijken. Ik ben op veel plaatsen geweest maar dit is toch echt compleet anders. We liepen allemaal beduust over straat en we zeiden allemaal tegen elkaar: "ik weet niet hoe ik dit zou moeten gaan beschrijven aan het thuisfront", dus gelukkig hebben we de fotos nog, so see for yourself!

We hebben fietsen gekregen om de hele stad door te cruisen. Als je Amsterdam gewend bent, dan is dat nog niets. Want naast autos, scooters, vrouwen met kilo's bagage op hun hoofd en 3 kinderen op hun rug, kinderen op straat, fietsers en weet ik het wat allemaal heb je hier ook suicidale geiten, die ik laatst heel gezellig met z'n 6en naast elkaar al keuvelend over een mega drukke rotonde zag lopen. Het is moeilijk fietsen hier dus, ook al hebben ze fietspaden. Denk je dat je alles hebt gehad heb je altijd nog de miljoenen kinderen die roepen: "salminga (of zoiets), hello!!!!", zoals je nederlandse kinderen soms niet tot zwaaien krijgt, zwaaien de ghanese kinderen hun armen eraf! Overigens ben ik mijn hele fietsttocht aan het zwaaien naar alle mensen van mijn dorp, want het schijnt dat mocht er iets gebeuren elke ghanese je met liefde wilt helpen maar dan moet je wel gezwaaid naar ze hebben! De Ghanese mensen zijn overigens ontzettend lief en gezellig, lachen de hele dag door en vinden ons maar al te grappig!

Mijn project is het St Lucy Hospital geworden, 3 minuten lopen vanaf mijn hutje. Ze hebben daar verschillende "afdelingen" en maar 1 dokter. Ben er nu twee dagen geweest, de eerste dag heb ik eerst meegekeken met de dokter die echo's maakte van zwangere vrouwen en vervolgens heb ik de rest van de dag met een zuster alle zwangere vrouwen onderzocht, super leuk. De tweede dag mocht ik echo's maken van de dokter, moest ik zeggen hoeveel babys ik zag, hoe veel weken zwangerschap, wat het geslacht van de baby was, dat soort dingen. Super leuk om te doen. Vervolgens heb ik met hem spreekuur gehouden. Niet dat Ghanesen op afspraak komen (ik werd keihard uitgelachen toen ik dat vroeg), nee hoor, ze komen gewoon wanneer ze ziek zijn. Ik heb de meeste vette dingen al gezien, van een meisje met twee 6de vingers (niet dat ze daar voor kwam) en een zwaar verbrand voetje waar ze al een week mee door liep (niet dat ze daarvoor kwam), ze had uiteindelijk malaria. Dat is overigens in 60% van de ziektegevallen het geval. Gelukkig wordt dat van december tot mei veel minder, dat is het hier super droog en zijn er bijna geen malaria gevallen. Het stomme is, is dat malaria gewoon heel goed te behandelen is maar alleen maar omdat de mensen heel arm zijn en vaak geen geld hebben om naar de dokter te gaan (al kost dta vaak maar 1 euro) gaan er zoveel kindjes eraan dood.

Wat me wel opvalt is dat ze hier geen zeurpieten zijn. Ook de kinderen niet, ze blijven allemaal heel rustig als de dokter of ik (als grote enge witte blanke) iets bij ze doet, terwijl het gros van de nederlandse kinderen bij de dokter begint te huilen als je al naar ze wijst. Het valt ons sowieso op dat Ghanese kinderen onwijs goed naar hun ouders luisteren (overigens niet naar leraren) en nooit huilen, maar dat komt geloof ik omdat ze vaak geslagen worden.

Ook HIV en Aids heb ik de eerste dag al veel over gehoord. Twee verpleegsters hadden een discussie met elkaar wat ze nou moesten, want dat condoom werkte niet maar ja als je je man seks weigert dan gaat hij buiten de deur zoeken en dan weet je zeker dat hij terug komt met HIV. Want ja vertelde ze mij, sommige mensen gebruiken zelfs dubbele condooms en die krijgen AIDS (ik heb ze uitgelegd dat condooms ook hier over elkaar heen konden, daar stonden ze wel even van te kijken), maar het echte weetje van de dag was de zuster die tegen de andere zuster zei: "wist je trouwens dat een condoom kon scheuren tijdens de seks". Nou ze werd met grote ogen aangekeken...

Ik zit nu sinds gisteren in mijn gastgezin. Zoals jullie kunnen zien op de fotos en lezen op mijn facebook is er vrij weinig. Geen wc, geen electra, geen douche, geen water, niks en noppes. Maar wel bereik (dus ik lig heerlijk 's avonds in mijn hutje te bellen) en internet (want ja ik kan ook whatsappen :)! --> overigens gebruik ik mijn nederlandse nummer niet, maar ben ik wel weer in het bezit van twee telefoons en twee Ghanese nummers!)
Toen ik er aankwam kwam er hele dorpen kinderen aangerend die allemaal met liefde mijn tas en fiets "naar binnen" wilden dragen. Eenmaal binnen zaten er twee vrouwen op de binnenplaats allebei met een kleine pasgeboren baby aan hun borst. Ja ja ik heb een gastgezin broertje en zusje van beide een maand oud. Huh, hoe kan dat vraag je je misschien af.. Nou dat kan hier want meneer mijn gastgezin vader heeft voor het gemak twee vrouwen.
Ik verstond er eigenlijk helemaal niets van wat er allemaal tegen mij werd gezegd, maar gelukkig bevond zich tussen de 9 kinderen Salam, mijn gastbroertje van 13 jaar die vloeiend Engels sprak. Na een volle discussie met zijn moeder, wende hij zich tot mij en zei heel verlegen: "now, I'm going to show you where you supose to shit..." Hupsatjekee op naar het poepveld (waar ik al zoveel over had gehoord). Tot mijn grote opluchting was het En dicht bij huis (heel handig voor reizigersziektes die ik zeer waarschijnlijk nog wel op zal lopen) En er was heel hoog gras (waar ik als blanke een rustig plekje kan zoeken), viel me dus alles mee! Gelukkig leert Salam mij super veel, en spreek ik over 3 weken de Afrikaanse taal uitstekend ;)!

Daarna vroeg ik hem waar ik moest plassen, antwoord: gewoon in de douche, en douchen: gewoon met een klein emmertje over je hoofd leegscheppen, ideaal! Wat nou niet plassen onder de douche, het is multifunctioneel! Nou zegt mijn moeder al mijn hele leven en laat Wim het ook steeds vaker doorschemeren, dat ik toch eens netjes moest gaan leren eten en mij gedragen, nou hier ben ik zo vrij als een vogel. Ik moet met mijn handen eten, en ze boeren/spugen weet ik het allemaal hier gewoon rustig op los. Ik ben hier gewoon super netjes en schoon :).

Salam is echt een schat van een jongen, en super slim. Later wilt hij dokter worden, hij heeft al helemaal uitgestippeld welke scholen hij dan allemaal moet doen. Dat vind ik wel een van de ergste dingen hier, weten dat hij dat waarschijnlijk nooit gaat halen omdat er gewoon het geld niet voor is (en als het er is eerst met 100 familieleden gedeeld moet worden), dan is het opeens wel de andere kant van de wereld, het westen, waar ik gewoon ook op zijn leeftijd wist welke scholen ik ervoor moest doen en in het juiste land geboren ben om dat ook daadwerkelijk te kunnen.

Verder heb ik dus 9 "broertjes en zusjes". De oudste is 15 jr en de jongste nog geen maand. Zijn allemaal schatjes en heb hun harten al snel gewonnen met de schrijfboekjes die ik mee heb genomen uit Nederland (met grote dank aan Lia, Britt en Job!). Ze komen nu al gezellig bij me zitten en dan zingen ze zachtjes papagaaitje leef je nog, dan draia ik me om en ben ik weer een kwartier papagaaitje leef je nog aan het zingen.
Vanmorgen gezellig met ze gevoetbalt en zo vermaak ik me wel de komende tijd.

Het wordt hier al om 6 uur donker, dus om 8 uur lig ik in bed en op 6 uur ben ik alweer op. Dus ik kom lekker uitgerust terug.

Helaas kan ik niet veel fotos posten op internet omdat het hier super traag gaat, maar hopelijk geeft het jullie een beetje een indruk van hoe het hier is!

En ik wil niets horen over spelfouten en typfouten want ik heb het heel snel getypt.

https://picasaweb.google.com/117400129614936629546/13Oktober2012?authuser=0

https://picasaweb.google.com/merelvankassel