Zandmonsters in the middle of nowhere..

Eindelijk was het dan zover!! Mijn reis door Peru ging beginnen. Wat dus absoluut niet op de planning stond want ik kwam hier om 4 maanden in Cusco te blijven. De planning was dat ik woensdagnacht met de nacht bus naar Nazca zou gaan om daar snel mijn spullen in het hostel te dumpen. Het hostel dat ik in mijn beste Spaans had geboekt en waar ze nog even dachten dat Marleen en ik getrouwd waren... Daarna zou ik snel een andere bus pakken om Sanne en Marleen in Ica te ontmoeten!!! Maar Peru zou Peru niet zijn als het een keertje wél smooth zou verlopen. Dus alles liep weer totaal anders....

Tot Nazca verliep alles eigenlijk goed. Ik had in de nachtbus een heerlijk nacht gehad naast een dikke peruaanse man die vond dat hij zelf niet genoeg ruimte had dus gezellig bij mij op schoot kwam zitten en daarbij niet van stilte hield en ´s nachts dus keihard (maar dan ook echt keihard) als een leeglopend bad snurkte! Heerlijk! In Nazca aangekomen dumpte ik snel mijn spullen in mijn hostel en rende weer terug naar de busstationnen en daar begon het onheil.... Er gingen geen bussen naar Ica die dag!! Er was iets aan de weg en niets mocht er door. En ze vertelde mij doodleuk dat er gewoon geen andere opties waren. Alles was of te gevaarlijk of gewoon überhaupt niet mogelijk. Toen heb ik de hele straat doorgerend en overal gevraagd of er niet iets mogelijk was... maar niets. Het vervelende was dat ik in een cafetje had afgesproken met Marleen en Sanne en ze beide geen telefoon hadden. Dus zij zaten te wachten op mij terwijl ik niet ging komen en tegen de tijd dat ze mij gingen missen zou het 5 uur later zijn. Chill! Gelukkig met dank aan de lonely planet heb ik na twee keer het cafetje te hebben gebeld ze te pakken gekregen en konden zij mij bellen (zij hadden mijn nummer wel). Aan het eind van de dag was dan eindelijk de ontmoeting in Nazca!! Een goed begin is het halve werk zeggen we altijd maar...

Volgende dag een druk programma. Vroeg op om met een piepklein drie persoons vliegtuigje over de Nazca Lines te vliegen (google maar wat het zijn). Sowieso het vliegtuigje was al een hele belevenis op zich!! Het was een vlucht van 35 minuten en behalve dat Marleen en ik en lichtelijk misselijk van werden was het super super super gaaf! We hebben in ieder geval alle Nazca figuren gevonden (ik vrees niet allemaal op de foto gekregen).
Daarna snel weer terug om op onze Sandboardtrip te gaan. We hadden ondertussen een Australiaans stel en een Duitse vrouw ontmoet die dat ook wel zagen zitten. De deal was dat we eerst met de taxi de bergen in werden gereden om vervolgens 1 1/2 uur te moeten lopen om dan te gaan sandboarden. Maar wat ik al zei Peru zou Peru niet zijn als dat weer volgens plan zou lopen. Toen wij de taxi uitstapten in the middle of nowhere terecht waren gekomen bleek het opeens dat we 3 uur! naar boven door de woestijn en rostachtige bergen moesten lopen met onze sandboards. Maar hee, met een inca trail op zak kan je alles aan zeggen we altijd maar! Dus geen gepiep en gaan met die banaan! De omgeving was geweldig, we waren echt totaal alleen, en als we de gekke fransman niet hadden meegenomen was het ook nog doodstil geweest! Echt super vet! Boven op de top was het even bikkelen want wij waren gekleed op zon, zon, zon en daar was het freezing koud met miezer! Het sandboarden was wel heel erg vet maar ook best lastig omdat je schoenen vast gebonden zaten met klitteband. Dus bochtjes zat er niet echt in, en vaak vallen op je kont wel. Na ongeveer 4 afdalingen kwam de laatste afdaling. Een super lange afdaling. En omdat we het freezing koud hadden en ik een blauwe kont besloten we zittend op ons board naar beneden te gaan. En dat was echt nog het aller aller leukste! We gingen super super super hard! En na dat we hadden geprobeerd af te remmen zat het zand overal!! De hele woestijn zat in mijn ogen, oren, neus en mond! Heerlijk! Fotos komen zo snel mogelijk op internet zodra ik weer in Cusco ben!
´s Avonds gingen we gelijk door met de nachtbus naar Arequipa waar we gisterochtend zijn aangekomen. Het vervelende was dat Marleen erg ziek was en de hele dag op haar bed heeft gelegen (gelukkig gaat het nu al beter!!). Dus dat werd ook een rustig dagje voor Sanne en mij. Arequipa is weer totaal anders dan alle andere steden hier. Elke stad is trouwens totaal anders! Arequipa is heel koloniaal en veel westerser dan Cusco. Dus gister waren Sanne en ik gedoemd om in de wannabe starbucks van Arequipa onze tijd door te brengen, vervelend! Je komt trouwens wel overal mensen tegen echt heel leuk. In de koffietentjes, hostels en natuurlijk op de groente afdeling van de supermarkt! Super gezellig!

Vandaag wordt een dagje Arequipa en morgen gaan we dan waarschijnlijk beginnen aan de Colca Canyon (twee keer zo diep als de Grand Canyon). Voor de rest staat er nog vreselijk veel op de planning dus rennen, springen, vliegen we van hot naar her!

Elke plek is weer totaal nieuw en totaal anders! Super! Heb nog zoveel te vertellen maar er moet nog iets overblijven voor thuis!