Nou ik heb het geweten!

Ik zal beginnen bij het begin...

Vorige week een lekker weekje gehad. Naar school geweest, weer duizend Spaanse tijden geleerd en in de middag lekker doen wat ik wil. Ik zou het hier eeuwig kunnen uithouden (mits jullie ook allemaal komen natuurlijk). Hier hoeft namelijk niets en alles kan. In Nederland heeft iedereen altijd wel wat te doen en hier zijn bijna alle plannen (en ik vergeet ALTIJD dat woord als ik hem nodig heb!)... Ik wil zeggen dat alle plannen hier zo heerlijk opeens zijn en als je ergens zin in heb ga je dat gewoon doen (daar is dus een woord voor ik geloof met een i).
Donderdagavond kreeg ik bijvoorbeeld een smsje van een meisje van mijn school of ik iets wilde drinken met haar. In Nederland heb je dan waarschijnlijk iets te doen maar hier kan dat dus gewoon. Nu zal je denken dat je je te hele tijd verveelt omdat je niets gepland hebt maar dat is dus niet zo. Kortom ik ging iets drinken. Was erg gezellig!! Aan het eind van de avond stonden we heerlijk met twee veels te kleine Peruanen de Salsa te dansen!! Maar toen begon het onheil... (niet met de mannen hoor wees niet bang!)

De volgende ochtend pas. Ik was me toch even ziek!! Vreselijk was het! Ik kon alleen maar stil in mijn bed liggen en het enige uitstapje dat ik maakte was sloffend naar de wc gaan. EN DAT NOG WEL OP SINTERKLAAS?!?!?!?! Heb ik weer...
Maar goed Jackie zei: Oh dat heb ik ook gehad toen ik terug kwam uit Duitsland dat duurt maar een dagje! Nou mooi niet. Ik heb twee dagen en twee nachten geslapen, met koorts en alle dromen van dien. (Ik heb zoveel onmogelijke dingen gedroomd). Zondag stond ons uitstapje naar de Trucha zwembaden gepland en ik had me de hele week al verheugd dus wonder boven wonder voelde ik mij zondagmorgen ietsjes beter en zei ik dat ik heeeel graag naar de Trucha meren wilde! Dus dat gebeurde... Na een busreis van anderhalf uur hobbels, bochten en stinkende peruanen was het gedaan met mijn iets betere gevoel. Toch doorzetten natuurlijk, eigenwijs. Tot mijn verrassing moesten we een uur naar boven lopen door de bushbush (een smal paadje langs een kabbelend beekje tussen de bomen door) Normaal zou ik het geweldig vinden. Maar na 2 dagen niets eten had ik niet de energie om maar te lachen of iets te zeggen. Uiteindelijk ben ik gelukkig aangekomen! De truchameren... Trucha is een soort van zalm dat je alleen in Urumbamba vers kan krijgen. Het pricipe was zo dat je de vis aan wees die je wilde, hem doodslaat met een stok, weegt, van zijn schubben ontdoen, in stukken snijden, vuurtje maken en bakken maar. Hahaha wat vertel ik dat heerlijk luguber, zo erg was het niet. Het was super leuk om te doen!!!! Na een half uurtje zitten voelde ik mij al veel beter en heb ik de vader geholpen met slachten (ik gaf het water aan) en de moeder geholpen met kruiden (daar hielp ik wel echt)! Een geweldige back to the basic ervaring! De fotos zullen alles duidelijk maken (sterke maag is handig)!! Maar toen moesten we het nog eten... Volgens de familie smaakte het absoluuuuut niet naar zalm, volgens mij was het precies hetzelfde (alleen veel vetter). Maar goed dat mocht ik niet zeggen. Het was in ieder geval heerlijk!!! Tot het na vijf happen weer totaal mis ging... Daar zal ik mij niet verder over uitlaten. Haha Het was gewoon super lekker. De rest van de dag voelde ik mij weer totaal ziek.

Maandag was ik vrij van school vanwege een feestdag (waar mijn hele familie nog nooit van had gehoord) maar mij kwam het wel goed uit.
s´Ochtends toch maar naar de dokter. Ik had het hele weekend al de halve apotheek geslikt (want iedereen had wel zijn eigen mening wat hield). Dus leek het mij wel handig om nu de mening van iemand te horen die er verstand van zou moeten hebben. Het was een speciale vrijwilligers dokter, dus dat was wel fijn. Hij was niet heel erg duidelijk maar schreef mij wel de andere helft van de apotheek voor. EN hij had de opmerking van de eeuw: you know... the food in Peru is different then in Holland!! Ik was blij dat hij dat mij vertelde want dat wist ik niet...
Ook mocht ik geen vet eten meer eten en alleen nog maar soup en droge rijst. Gelukkig had ik niet die middag met Katie afgesproken en gingen we gelukkig niet naar de Mac donalds... daar zat ik dat in mijn eentje tussen drie mensen die allemaal de heerlijke dingen aten.. Top! Na Katie had ik een lunchafspraak met het meisje van mijn school. We gingen naar een vegatarisch Peruaans restaurantje waar de bevolking ook eet. Je kan daar super goedkoop Peruaans eten. Van wat ik heb gegeten was het lekker!

Vanaf maandag gaat het beetje bij beetje beter. Dinsdag ben ik weer naar school geweest omdat ik anders teveel mis. Mijn lerares is echt trouwens een schatje. We gingen een oefening doen over talen. Ik begon: Ik ga naar Londen om Engels te leren. Toen zij: Ik ga naar Parijs om Engels te leren. Dus ik vroeg haar: zo... spreken ze tegenwoordig Engels in Parijs? Toen zei zij: Niet dan? waar ligt het dan? Toen vertelde ik haar dat Parijs de hoofdstad van Frankrijk is en dat ze daar dus Frans spraken. Toevallig hing er een foto van de Eifeltoren in het lokaal dus ik zei: Kijk!! Dat is Parijs. Waarop zij zei: Owjaaa de toren van Babel!!

Volgens mij heb ik weer veels te veel geschreven!! Ik heb weer fotos toegevoegd. Van Cusco én mijn school (Excel heet het) en natuurlijk van mijn Trucha avontuur!

Hoe is het bij jullie? Hoe was het met Sinterklaas?

PS: de vrouw die op elke foto wil staan en het liefst met een fotomodellenlook is mijn tante! Een super leuk en vrolijk mens!

PPS: Toen ik aan het helpen kruiden was, bewoog er opeens in mijn handen nog een stuk vis!!!! Wat een bikkel ben ik toch.. (heb het uitgegild!!).

PPPS: fotos: http://picasaweb.google.com/merelvankassel/FotosTruchaAvontuur#
en fotos van alle keren: http://picasaweb.google.com/merelvankassel